زمان آینده
دو پیشوند « رَح» یا «حـَ » را برای ساختن فعل آینده می باشد و پیشوند «رَح» گرفته شده از«راح» می باشد که در زبان عراقی به «رَح» تبدیل شده و از آن استفاده می کنند.
رَح (حـَ) + فعل مضارع = فعل آینده
* زمانی که «رَح» با افعال مضارع که ابتدا به ساکن هستند می آیند برای راحتی تلفظ در ابتدای فعل مضارع حرف «إ» را تلفظ می کنیم.
مثل: رَح نسافر ← تلفظ میشود ← رَح إ نسافر
* هنگامی که از «حـَـ» استفاده می کنیم در صیغه متکم وحده پیشوند «أ» حذف میشود.
مثل: حَ أدرُس ← حَ درُس
نکته: برای منفی کردن این افعال «رَح - حـَ» از «ما / مَ» استفاده می کنیم.
رَح أدرُس عربی ← مَ رَح أدرُس عربی.
حَ درُس عربی ← مَ حَ درُس عربی.
نکته: زمانی که از انجام عملی در آینده مطمئن می شویم از «حـَ» استفاده می کنیم (آینده قصدی) ولی زمانی که از انجام عملی در آینده بدون برنامه ریزی قبلی یا مطئمن نبودن از آن سخن می گوییم از «رَح» استفاده می کنیم البته فرق چندانی ندارند ولی بهتر است رعایت شود.
نکته: شما می توانید از قواعد عربی فصیح هم استفاده کنید که کم تر مورد استفاده قرار می گیرد پس اگر از عراقی زبانی پسوند «س / سوف» شنیدید، تعجب نکنید!!!
