زمان مضارع
توصیه می شود که ریشه ماضی و مضارع را با هم حفظ کنید چون در صرف افعال به شما کمک می کند. مثلاً (کتب - یِکتِب)
* جدول زیر هر چهار نوع صرف فعلی در زمان مضارع را نشان میدهد.
ضمایر(شناسه/پسوند) باقاعده پوچ ضعیف مشدد
هـو (یـ/یـِ/یـُ) یِکتِب یقول یِقرَا یسِدّ
هـی (تـ/تـِ/تـُ) تِکتِب تقول تِقرَا تسِدّ
هـمه (یـ/یـِ/یـُ)(ون) یِکتبون یقولون یِقرون یسدّون
إنت (تـ/تـِ/تـُ) تِکتِب تقول تِقرَا تسِدّ
إنتی (تـ/تـِ/تـُ)(ین) تِکتِبین تقولین تِقرین تسِدّین
إنتوا (تـ/تـِ/تـُ)(ون) تِکتبون تقولون تِقرون تسِدّون
آنی (أ) أکتِب أقول أقرَا أسدّ
إحنا (نـ/نـِ/نـُ) نِکتِب نقول نِقرا نسدّ
* فقط چهار پسوند (ا/ت/ی/ن) هستند که دو صدای کوتاه (ــِ)یا (ــُ) به آنها اضافه میشود.
* در افعال با قاعده از دو صدای (ــِـ) یا (ــُـ) استفاده میکنیم.
* در افعال ضعیف از صدای (ــُـ) استفاده میکنیم.
* در افعال پوچ و مشدد یک حرف اصلی (ریشه ای) وجود دارد پس شناسه های آن بصورت ساکن می باشد.
مثلا← (نقول) تلفظ میشود (n-ghuul) در این حالت یا با صدای کوتاه (ای) میخوانیم یا این که ابتدا (نـ) را غنه دار (تو دماغی) میخوانیم.
